கிழிந்த இதயம்

ஒரு மழை கவிந்த
நிலாக் காலத்தின்
மௌனம் மிளிர்ந்த தூறல்களாய்...
வசீகரத்திலூறிய
மௌனப் பொழிவின்
அர்த்தப் பரிபாஷையாய்...
உன்
சிநேஹிதமான முறுவலிப்பு...!

நீர்முத்துக் கோத்த
வேப்பந்துளிர்கள்
காற்றிலாடி நீர் தெளித்து
ஆசீர்வதித்ததாய்
ஓர் ஞாபகம்...!

மழை இழந்த
பொழுதுகள்  ஆயிற்று இன்று!

அமுதத் துகள்களின்றி
வறண்டு போயிற்று வானம்...!

வேம்பு சருகுகளோடு
சதிராடிக்கொண்டிருக்கிறது...!

காற்றுக் கிழித்த வாழையிலையாய் ...
காலம் கிழித்துப் போட்டது
என் இதயத்தை...!

                  -தாட்சாயணி-