சாளரங்கள்

காற்றுக்காகத்தான்
வீடுகளின் சுவர்களில்
சாளரங்கள்
பதிக்கப்படுகின்றன!
கதவுகள் திறக்கப்பட்டுக்
காற்றுக்கு
வழிவகுத்த பின்னாலும்
திரை சேலைகள்
மெல்லிய செடிகளின்
அசைவாய்...
காற்றிலாடிக்
கொண்டிருக்கும்!

சாளரத்துக்குக்

கம்பிகள் எதற்காக...?
யாராவது
எப்போதாவது
யோசித்ததுண்டா...?

விரல்களுக்கு ஒரு
பிடிப்பாக
இறுகப் பிடித்தபடி...
"என் ஜன்னல் கம்பியே...
நீ இருக்கிறாய்..."
எனத் துணிவுற்றுத்
தெருவோடு கண்கள்
பேசும்
கவிதைக்காகவல்லவா
ஜன்னல் கம்பிகள்...

எல்லா வீட்டுக்குமே
சாளரங்கள் இருக்கின்றன...
எல்லா ஜன்னல்களுக்குமே
கம்பிகள்
இருக்கின்றன

எல்லாவற்றுக்கும்
உயிர் இருப்பதில்லை...!

என் வீட்டு
ஜன்னல் கம்பிகளுக்கு
உயிர் உண்டு...!

சட்டென்று தொட்டவுடன்
குளிரூட்டி
மனதுக்கு
இதமாகும்!

இதய உணர்வுகளைச்
சில்லென்ற தொடுகையில்
பரிமாற்றும்...!

நீ யாருக்காகக்
காத்திருக்கிறாய்...?
என்பது தெரியும்
என்று புன்னகைக்கும்!

சீறி விழாது...
சினந்து கத்தாது...

இன்னும் நீ இப்படியே
இருப்பதில்
ஆட்சேபனை
இல்லையென்று
இதமாய்த் தடவும்...!

என் இருபது வருஷத்துக்
கண்ணீர் துளிகளையும்
தேக்கி வைத்திருப்பதால்தானோ
இத்தனை குளிர்ச்சியாய்
இருக்கிறது!

எப்படித் தெரியும்
உனக்கிந்த வசியம்...?

என் கன்னங்களில்
சூடாக விழும் கண்ணீர்
உன்னை அணைந்தவுடன்
குளிராகிப் போகிறதே!

எப்படித் தெரியும்
உனக்கிந்த வசியம்...?

என் வரையில்
சாளரங்கள்
காற்றுக்காகவென்பதெல்லாம்
வெறும் பொய்தான்...!

என்னுடைய
ஆறுதலுக்காகத்தான்
இந்த சாளரங்கள்...!

                               -தாட்சாயணி